Тоҷикистон кишвари зебоманзари куҳистон аст, табиати Тоҷикистон хеле зебою нотакрор аст, биёбонҳо, алафзор, даштҳое, ки ба куҳҳо ҳамвор мубаддал мешаванд, чунин зебоиро дигар аз куҷо ёфтан мумкин аст? Тоҷикистон сарзамини аслии дорои тазодҳои аҷиби табиист, тамоми қаламрави онро кӯҳҳо ишғол мекунанд, ки зеботарин дар Осиёи Марказӣ ҳисобида мешаванд. Тоҷикистон кишвари асрор аст, Ватани ниёгони мо аст!

Тоҷикистон! Ту то як санги ночиз аз они ман ҳастӣ

Бутаи пажмурдаи ту бароям азизтар аз садбарги шукуфта аст,

Ман хубам - аз ту меҳрубонӣ гирифтам,

Зебо - маҳз ту будӣ, ки ба ман зебоӣ дод!

Ҳар яки мо мамлакати худро аз таҳти дил дуст медорем ва эҳтиром мекунем. Дар он ҷое, ки мо таваллуд шудаем, ба воя расидаем, зиндагӣ ва инкишоф ёфтаем, мо аз таҳти дил дуст медорем. Табиат, Ватан, мардум, баҳор - пешво аз як реша. Дар Тоҷикистон мардуми меҳнатдуст, меҳмондуст, ҳамдарди ва дустона зиндагонӣ мекунад, ки барои муқоламаи ошкоро бо тамоми мардуми ҷаҳон омад. Ҷумҳурии Тоҷикистон сермиллат аст. Дар мамлакат зиёда аз 80 миллат - тоҷикҳо, узбекҳо, тоторҳо, туркманҳо, арманҳо, қирғизҳо русҳо зиндагӣ мекунанд.

Ба ман мақул аст, ки дар канори мо шану шарафи инсон бештар қадр карда мешавад. Аз хурди ба мо ёд медиҳанд, ки шаъну шарафро қадр кунем, дар чизи асосист, ки дар рух аст ва ба пири боқи мемонад. Барои мо оила низ муҳим аст. Зиндагии мо чи гуна пеш равад, мо ҳамеша дар ёди Ватанамон. Гумон меравад, ки ҳама чизро дар бораи инсон танҳо аз руи муносибати худ ба оилааш мумкин аст.

Қаюмова М.А., Мананова П.И., Раҷабов Р.Р.  

омӯзгорони кафедраи забонҳои хориҷӣ